Ακόμα και οι πραγματικοί πρωταγωνιστές μιας κατάστασης, που μάλιστα αφορά ένα σχετικά μακρινό παρελθόν, δεν μπορούν την ίδια στιγμή να θυμούνται τα ίδια πράγματα με την ίδια ακρίβεια και αξιοπιστία, ώστε αυτό να δώσει μια από κοινού απόλυτα “γραμμική” περιγραφή του συμβάντος. Δεν μπορεί δηλαδή να δώσει αυτό, το οποίο λέμε ομαλή “ροή” αφήγησης …Δεν μπορεί να πει κάποιος “πες εσύ μέχρι εκεί και μετά συνεχίζω εγώ, εφόσον καί οι δύο τα θυμόμαστε τέλεια”. Συνήθως οι περιγραφές είναι “παράλληλες” και “παντρεύονται” και “αλληλοσυμπληρώνονται” κενά, εφόσον, ακόμα και όλα τα συμβάντα να τα θυμούνται οι πρωταγωνιστές, πάλι θα υπάρχουν διαφορές στις περιγραφές τους.
Λογικό είναι αυτό, εφόσον, ακόμα και στον ίδιο χώρο να είναι δύο άνθρωποι, δεν κοιτάζουν πάντα ταυτόχρονα τα ίδια πράγματα. Στην ίδια παρέλαση πηγαίνουν δύο άνθρωποι και την ίδια στιγμή ο ένας χαζεύει έναν “επίσημο” που σκαλίζει τη μύτη του και ο άλλος την όμορφη διμοιρίτισσα που σκοντάφτει. Αν τους ρωτήσεις πώς πέρασαν και τι τους έκανε εντύπωση, άλλα θα πει ο ένας και άλλα θα πει ο άλλος μέσα στο πλαίσιο της κοινής αλήθειας, που αφορά την παρουσία τους στην παρέλαση. Δεν θα πει ο ένας “πες εσύ μέχρι εκεί και συνεχίζω εγώ από εκεί και πέρα”. Στις “παράλληλες” διηγήσεις τους θα μάθεις το σύνολο της αλήθειας, εφόσον θα “δεις” μέσα από τα “μάτια” τού ενός τους επισήμους και μέσα από τα “μάτια” του άλλου τη διμοιρίτισσα …Μιας αλήθειας πιο ακριβούς απ’ αυτήν που έχουν ο καθένας μόνος του ως μάρτυρες.
Αυτή η “ανάγλυφη” αλήθεια λείπει πάντα, όταν υπάρχει “δασκάλεμα” …Όταν οι “δασκαλεμένοι” βλέπουν το γεγονός με την “επίπεδη” και άρα μονοδιάστατη ματιά του “δασκάλου” τους. Αυτό είδαμε σε εκείνη τη συνέντευξη. Είδαμε μια εικόνα “επίπεδη” σαν αυτήν που προσφέρουν οι αφηγητές, οι οποίοι διάβασαν το ίδιο βιβλίο. Οι συνεντευξιαζόμενοι “ήρωες”, έχοντας συναίσθηση των ψευδών περιγραφών τους, δεν κοιτιούνται καν στα μάτια μεταξύ τους, όπως κάνουν μεταξύ τους οι πραγματικοί συναγωνιστές.
Ποιοι είχαν κέρδος από τον “ηρωισμό” της απάτης;
Δεν ήταν όμως μόνον οι πρακτικοί λόγοι της δυσκολίας του όλου εγχειρήματος, που μας βάζουν σε υποψίες, αλλά και οι πολιτικοί λόγοι. Ολόκληρο το “παραμύθι” της υποστολής της σημαίας στηρίχθηκε στο γεγονός ότι αυτός ήταν ένας “ηρωισμός” με αγνά κίνητρα …Ένας αυτοκτονικός “ηρωισμός”, ο οποίος στηριζόταν στη νεανική ορμή και απερισκεψία …Ένας άδολος “ηρωισμός”, που τον κινούσαν μόνον τα “ελατήρια” του πατριωτισμού και της φιλοπατρίας. Δεν ήταν δηλαδή μια οργανωμένη πράξη με πολιτικά κίνητρα, προκειμένου να αναζητηθούν πολιτικά κέρδη των εμπνευστών και εκτελεστών της …Αυτό δεν είναι, που μας λέει το “παραμύθι”; …Έτσι δεν μας το “σέρβιραν”; …Δύο “αγνοί” νέοι και γενναίοι φοιτητές —από πατριωτισμό και μόνον— πήγαν και άρπαξαν τη σημαία του κατακτητή.
Πώς γίνεται ο ένας από αυτούς τους “αγνούς” νέους μέσα σε λίγα χρόνια να “εκτοξευτεί” στην κορυφή της ιεραρχίας τού πιο “κλειστού” πολιτικού κόμματος; Στην εποχή που το ΚΚΕ ήταν ισχυρότερο από ποτέ και ελεγχόμενο απόλυτα από τη Μόσχα, πώς μπορούσε κάποιος να γίνει διευθυντής τού πιο σημαντικού του οργάνου; Σε μια εποχή που ήταν “ηρωισμός” να κρατάς Ριζοσπάστη στα χέρια, πόσο “ήρωας” θα μπορούσε να είναι ο γενικός διευθυντής του; Σε μια εποχή που τα απλά στελέχη του ΚΚΕ έδιναν αναφορές σε Σοβιετικούς πράκτορες, τι ακριβώς έκανε ένας διευθυντής του Ριζοσπάστη; Σε μια δογματική δομή, όπου στην κυριολεξία έπρεπε να πεθάνει ο προηγούμενος “δεινόσαυρος” για να τον διαδεχθεί ο επόμενος “δεινόσαυρος” σε ένα κομματικό πόστο, πώς “ξεχώρισε” ο Γλέζος; …
…”Ρομαντικός και ακομμάτιστος νέος” στα μέσα του 1941 και ο κορυφαίος κομματικός “καθοδηγητής” στα μέσα του 1945; …Αρχισυντάκτης και Διευθυντής Έκδοσης του Ριζοσπάστη δύο χρόνια αργότερα; Σε ένα κόμμα, όπου κυριαρχούσε η γεροντοκρατία και ο βυζαντινισμός των χαφιέδων και των πρακτόρων, ένας εικοσιπεντάχρονος έγινε αρχισυντάκτης και διευθυντής του κύριου προπαγανδιστικού του οργάνου; …Σε ένα κόμμα, όπου τα πάντα ελέγχονταν, εγκρίνονταν αλλά και χρηματοδοτούνταν από την KGB, ένας “καθαρός” ήρωας έγινε εργαλείο του πιο βρόμικου Εμφυλίου; …Σε ένα κόμμα, το οποίο σε ανάγκαζε να υποτάσσεσαι απόλυτα στον τενεκέ Σιάντο, ήταν δυνατόν να “επιταχύνεις” λόγω αξιοκρατίας;
…Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα …Δεν μπορείς από τον “ρομαντισμό” του νεαρού πατριώτη να γίνεις “εκλεκτός” της KGB μέσα σε λίγα “τέρμινα” …Δεν είναι δυνατόν το όνομα του ρομαντικού “ήρωα” να γίνεται γνωστό το 1945, όταν εκείνη την εποχή ο “ήρωας” είχε πάψει να είναι πλέον “ρομαντικός” και ήταν ήδη φιλόδοξο στέλεχος του κύριου προπαγανδιστικού οργάνου τής Μόσχας. Δεν είναι δυνατόν στον δημοσιογράφο του Ριζοσπάστη να δίνει συνέντευξη ήρωα ένας άλλος συνάδερφός του και αυτό να μην είναι τουλάχιστον ύποπτο. Ποιος έκανε την έρευνα της αλήθειας τού ρεπορτάζ; Ποιες ήταν οι επίσημες πηγές, οι οποίες επιβεβαίωναν την πράξη εκείνη;
Από εκεί και πέρα η εξέλιξη του “ήρωα” ήταν εκρηκτική. Μέσα σε δύο χρόνια έγινε Διευθυντής του Ριζοσπάστη. Τι σημαίνει αυτό; …Ο διευθυντής του Ριζοσπάστη ήταν Ex officio, πράκτορας και μισθοδοτούμενος από την KGB. Από τη θέση του στον Ριζοσπάστη ο Γλέζος ήταν βαθμοφόρος του Κόκκινου Στρατού. Αυτά όλα έχουν αποδειχθεί με τους τρόπους που αποδέχεται ως αξιόπιστους η ίδια η ιστορία. Η κομματική δομή του ΚΚΕ ήταν χρηματοδοτούμενο παράρτημα του σοβιετικού συστήματος. Έχουν αποκαλυφθεί τα ποσά, τα οποία μεταφέρθηκαν από τη Μόσχα στην κομματική νομενκλατούρα του ΚΚΕ …Τα έχουν διεκδικήσει οι Ρώσοι αυτά τα ποσά, όταν “έπεσε” η Σοβιετική Ένωση.
Δεν χρειάζεται δηλαδή να υποψιάζεται κάποιος τον Γλέζο για τον ρόλο του, επειδή κάποτε δικάστηκε για κατασκοπεία. Είναι βέβαιον ότι πραγματοποιούσε κατασκοπεία, εφόσον πληρωνόταν από τη Μόσχα …”Κατασκοπεία” βέβαια τρόπος του λέγειν …Παιχνίδια ήταν αυτά, για να δουλεύουν τον κόσμο, εφόσον οι πάντες είχαν κοινά αφεντικά. Η “κατασκοπεία”, που ασκούσε το ΚΚΕ εις βάρος της Ελλάδας, ήταν όπως και οι “κατάσκοποί” του …Κατασκοπεία του “κώλου” από κατασκόπους της “πορδής” …”Κατασκοπεία” κατευθυνόμενη από τους Αμερικανούς, για να επιβεβαιώνεται ανά πάσα στιγμή η θεωρία τους περί “πέμπτης φάλαγγας”. Μέχρι και γραμματόσημο τον έκαναν οι “κολλητοί” του οι Σοβιετικοί.
…Όλα “στημένα” από τις ΗΠΑ, για να εξυπηρετούν το “παραμύθι” της …Το “παραμύθι” του “κινδύνου”, το οποίο δικαιολογούσε τις επεμβάσεις τους στα εσωτερικά των κρατών …Υπάλληλοι των ΗΠΑ ήταν οι μεθύστακες της Μόσχας. Τι μπορούσε να έχει ανάγκη να γνωρίζει η Μόσχα και δεν της το έδινε η “εργοδότρια” Ουάσιγκτον; …”Κατασκοπείες”, “δίκες”, “φυλακίσεις”, “θανατικές καταδίκες”, “δραπετεύσεις” …”Παραμύθια τούμπανα”. Ειδικά αυτοί, οι οποίοι καταδικάζονταν σε “θάνατο” και τη “γλίτωναν” τελευταία στιγμή, ήταν πρακτοράντζες ολκής …Τα “ένσημά” τους ήταν εκείνες οι καταδίκες.
Όλα αυτά γίνονταν, για να τρομάζουν τον κόσμο και να τον συσπειρώνουν γύρω από τις δικές τους ηγεσίες …Να φαντάζεται ο κόσμος πράκτορες, προδότες και κόκκινες “προβιές” και να ψηφίζει ό,τι του έβαζαν μπροστά του. Τέτοιο “φόβητρο” ήταν και ο Γλέζος …”Κατασκευασμένο” φόβητρο. Χάρη στους Γλέζους κυβερνούσαν οι Παπανδρέου και οι Καραμανλήδες …Οι “ανένδοτοι” και οι “δασολόγοι” της δημοκρατίας. Ο Καραμανλής “κυνηγούσε” τον “κατάσκοπο” Γλέζο, ο οποίος ήταν κολλητός του Θεοδωράκη …Ο ίδιος Καραμανλής, που ο Θεοδωράκης “οραματίστηκε” σαν ηγέτη της Μεταπολίτευσης στα υπόγεια της CIA στην Ουάσιγκτον. Μιλάμε για υπόκοσμο πραγματικό, ο οποίος επί δεκαετίες έβγαινε στους δρόμους και “δούλευε” τον κόσμο για τον “ηρωισμό” του, ενώ στην πραγματικότητα ήταν χαφιέδες της Ασφάλειας και τωνμυστικών υπηρεσιών.
Άποψή μας είναι ότι στα υπόγεια της KGB —και μάλλον με τις “ευλογίες” της CIA— “κατασκευάστηκε” η “ηρωική” αυτή πράξη …”Βούτυρο” στο ψωμί των “παρασίτων” του ΚΚΕ, που περνούσαν τις ζωές τους “σταυροπόδι” στην Ασφάλεια. Τι υποθέτουμε ότι συνέβη; …”Κατασκεύασαν” οι ίδιοι εκ των υστέρων ένα δημοσίευμα —στην υπό κατάσχεση δωσιλογική εφημερίδα του Βήματος— με την δήθεν απώλεια της σημαίας και πάνω σε αυτό δούλεψαν …Κατασκεύασαν ένα δημοσίευμα, όταν τα αρχεία της εφημερίδας είχαν περιέλθει στην ιδιοκτησία του κράτους και άρα και των μυστικών υπηρεσιών των “πατρώνων” του.
…Εύκολα πράγματα για τους σταλινικούς, οι οποίοι υπήρξαν οι μεγαλύτεροι συνωμότες στην ελληνική ιστορία. Η επιλογή του Γλέζου από εκεί και πέρα ήταν φυσιολογική, εφόσον από τα έμπιστα στελέχη του Ζαχαριάδη μόνον ο Γλέζος ταίριαζε ηλικιακά στο “παραμύθι” του απερίσκεπτου νέου. Εύκολο ήταν να το “σπρώξουν” στον λαό σε μια εποχή που τα ΜΜΕ ήταν οι φήμες και οι διαδόσεις …Σε μια εποχή κατά την οποία ο λαός ήταν “μεθυσμένος” από τη νίκη του απέναντι στον φασισμό και έτοιμος να λατρέψει τους ήρωες που τον “μέθυσαν”. Επειδή μόνος του δεν μπορούσε να δικαιολογήσει ούτε την υποστολή ούτε τη μεταφορά τής σημαίας, τού έδωσαν και “συνεργάτη”. Έβαλαν δίπλα του έναν “ούτε κλαίει ούτε γελάει”-Σάντα και “έδεσε” η υπόθεση …Έναν Σάντα, που, κάθε φορά που τον ρωτούσαν για την “ηρωική” εκείνη νύχτα, έλεγε διαφορετικά πράγματα …Μέχρι και ότι εκτέλεσαν όλη τη φρουρά, εξαιτίας της σημαίας, ισχυρίστηκε σε μια συνέντευξή του.
“Μυρίζει” δηλαδή πολύ η δουλειά …και “μυρίζει” CIA. Γιατί είχαν ανάγκη μια τέτοια “κατασκευή”; …Γιατί κάποιοι προετοίμαζαν τον “στημένο” Εμφύλιο και γνώριζαν ότι θα προκύψουν ανάγκες, προκειμένου να προστατεύσουν τους εκλεκτούς τους. Γνώριζαν εκ των προτέρων ποιοι θα “πέθαιναν” στο Παραπέτασμα σαν τον Ζαχαριάδη ή τον Κόκκαλη και ποιοι θα παρέμεναν στην Ελλάδα σαν “πέμπτη φάλαγγα”. Αυτοί οι δεύτεροι έπρεπε να “ηρωοποιηθούν” τεχνητά, για να μπορούν να γίνονται ανεκτοί από έναν λαό, ο οποίος θα μάτωνε από έναν Εμφύλιο που αυτοί προκάλεσαν …Να γίνουν ανεκτοί, όπως ο εγκληματίας Γλέζος τού καγκεμπίτικου Ριζοσπάστη. Από την αρχή δηλαδή γνώριζαν ποιοι θα επιβίωναν στην Ελλάδα και θα διακρίνονταν μετά το αιματοκύλισμα του Εμφυλίου …Θεοδωράκηδες, Φλωράκηδες, Κίρκοι και Γλέζοι από τα ίδια γραφεία έπαιρναν “φύλλα πορείας”.
Η CIA τον κατασκεύασε, για να δώσει ένα καλό στέλεχος στην KGB, προκειμένου να παίζεται στην Ελλάδα η “παράσταση” του ανταγωνισμού της ψυχροπολεμικής εποχής. Η ίδια η CIA είναι προφανές ότι προστάτευσε τον Γλέζο από κάθε έρευνα του ελληνικού κράτους για την “ηρωική” του πράξη. Γιατί είναι προφανές πως ήταν η CIA; …Γιατί μόνον αυτή μπορούσε να το κάνει …Μόνον οι Αμερικανοί μπορούσαν να προστατεύσουν τους “ήρωες”, οι οποίοι μας οδήγησαν στη σημερινή αθλιότητα. Αυτό έκαναν καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο …Προστάτευαν τους ανθρώπους τους στην Ελλάδα …Τον “ήρωα” Γλέζο, τον “ήρωα” Ανδρέα, αλλά και τη Δαμανάκη αργότερα …και τον Τσίπρα σήμερα.
Όλοι οι “ήρωες” του ΚΚΕ είναι του τύπου “πίστευε και μη ερεύνα”. Όλοι “ήρωες” σε “εξορίες”, “φυλακές” και “βασανιστήρια”. Όμως, τους φακέλους της “επάρατης” Δεξιάς, οι οποίοι θα τους “δικαίωναν”, πρώτοι απ’ όλους έσπευσαν να τους κάψουν. Γιατί χαίρονταν τόσο πολύ οι σταλινικοί με το κάψιμό τους; Γιατί τόσοι ασπασμοί και συχαρίκια μπροστά στις υψικαμίνους της Χαλυβουργικής; Μήπως γιατί αυτοί οι ίδιοι ήταν οι “συγγραφείς” των φακέλων της “δεξιάς” Ασφάλειας; Αυτή είναι η μόνιμα μυστικοπαθής τους στάση. Όσο μπορεί κάποιος να ερευνήσει το “Πολυτεχνείο”, άλλο τόσο μπορεί να ερευνήσει και την υπόθεση Γλέζου. Όταν στο Πολυτεχνείο αναγράφονται σαν νεκροί του ό,τι υπήρχε “πρόχειρο” από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αντιλαμβανόμαστε τα υπόλοιπα. Όταν αυτά τα αίσχη γίνονται σε περιόδους πρόσφατες —και μάλιστα σε περιόδους ελευθερίας— αντιλαμβανόμαστε τι “κατασκευαζόταν” επί Εμφυλίου πολέμου με όλες τις μυστικές υπηρεσίες παρούσες και κυρίαρχες στην Ελλάδα.
Τέτοια “κατασκευή” ήταν και ο Γλέζος …Προστατευμένη “άνωθεν”. Είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος να έστελνε τον Γλέζο σε πραγματικές δίκες για προδοσίες και κατασκοπίες και να αδυνατούσε να τον τιμωρήσει, γιατί “αντιδρούσε” ο κόσμος για τον “ήρωα”; Είναι δυνατόν να μπορούσε να τον τιμωρήσει, απλά “αποκαθηλώνοντας” τον και να μην το έκανε; Γιατί δεν τον εξευτέλιζε, όπως ήταν στις δυνατότητές του να το κάνει; Γιατί δεν τον πήραν από το αυτί να τους δείξει πού έθαψε την “κλεμμένη” σημαία; Γιατί δεν έκαναν μια απόπειρα αναπαράστασης του όλου εγχειρήματος; …Να μαζέψουν ολόκληρη την Αθήνα κάτω από την Ακρόπολη, για να τους δείξει ο ήρωας πώς και από πού ανέβηκε στον “βράχο” …Να μαζέψουν χιλιάδες Αθηναίους και να του πετάνε τα βρακιά τους, για να μαζέψει πανί και να αντικαταστήσει τη σημαία που δεν βρίσκει.
Η συνέχεια στην επόμενη σελίδα …
Leave a Reply